Dag 2: Nachtelijke rit en aankomst in Chennai

Binnentuin in Chennai. De deur is van mijn kamer.

De middag verliep rustig: om 16:00 uur theetijd, die Ton een ik al pratend oprekte tot de Engelse mis van 17:30 uur. In deze Antoniuskerk is de kerk op dinsdag altijd meerdere keren, in meerdere talen stampendvol (dinsdag is de dag van de Antoniusnoveen). Na de mis was er om 18:30 uur voor de broeders meditatietijd en aansluitend de vespers (avondgebed) in een kwartier (nl. zonder stilte) en dan het avondeten. Daarna is er mogelijkheid tv te kijken. Wij gebruikten de tijd echter om onze spullen te pakken en wat te rusten. Dat laatste pakte wat verkeerd uit. Mijn kamer -zo aan de andere kant van het complex een wat unheimische werking. Ik voldoe voor het eerst lichte heimwee.

Chennai

De busreis viel mee. Het was een bus met bedden, met elk een kussentje en een dekentje. Het bed was net te smal om in je slaap te draaien, dus ik werd een aantal keer wakker omdat dan mijn linker- of rechterarm (in ieder geval de onderste) er genoeg van had. Maar ik ruste wat en het deed mijn heimwee gevoel wat verdwijnen. Na de busrit moesten we een klein ritje met de taxi maken. Zo waren we precies op tijd voor de Engelse mis voor Aswoensdag van 05:45 uur. Op zo'n tijd komt in Nederland geen hond. Hier eentje (een hond) en verder zat de kerk afgeladen vol met mensen. Sekar concelebreerde spontaan en hield even spontaan een preek van meerdere minuten! De kerk is overigens een voormuur, een achtermuur (met altaar), een dak en twee rijen pilaren als 'zijwanden'. Er is begonnen een nieuw, groter voorportaal te bouwen, maar ook dat ligt stil vanwege geldgebrek.
Na de mis kregen we koffie, maar geen ontbijt: dat was om 08:00 uur. Van de 6 broeders zijn er twee thuis, net als een uitwonend lid (die als pastor van een bijkerk fungeerd) en een tijdelijke ondersteuner uit de custodie. We konden een uurtje bijslapen. Omdat dat bij mij gegarandeerd hoofdpijn betekent (en ik wonderwel in de bus best goed geslapen heb, besloot ik te douchen om wakker te worden.

De kamer is in het convent, schoner, lichter en groter dan in Bengaluru, hoewel het sanitair ook hier niet echt schoon overkomt... Douchen gaat hier net als in Bangaluru trouwens 'indian style': je vult een emmer met water (koud, hier bij gebrek aan, in Bengaluru vanwege een niet werkende geiser) en met een klein emmertje gooi je daarna het water over je heen. Dat het koud water is, merk je in de snelheid niet eens. Bij de wat drukkendere temperaturen hier (Chennai ligt aan de kust), is dat alleen maar lekker.

We gaan straks met één van de broeders hier met de auto de stad verkennen. Sekar kreeg gisteravond bij het wachten op de bus nog slecht bericht: een oud-klasgenoot van hem is omgekomen in een auto-ongeluk. Bij het Indiase verkeer is dat niet verwonderlijk.

Nog even scheren en dan is het ontbijt.

Meer foto's volgen later. Mijn laptop is in Bengaluru gebleven.